Verhuisstress: Het eeuwig wachten op antwoorden en geregel van anderen
Het wordt eens tijd voor een update. Nog maar 3 maanden te gaan voor we naar Singapore vertrekken. De afgelopen maanden is er voor ons niet veel gebeurd, vooral veel wachten. De tijd begint voor mijn gevoel te nauwen en stel me al weken de vraag ‘Gaan ze nog wat regelen of hoe zit dat?’ (stresskip present). Maar eindelijk kregen we begin deze week een verlossende email.
Halloooo! Is daar nog iemand?
Na het horen van het, echter nog onofficiële, goede nieuws in november 2017 was er ineens een lange radiostilte. We kregen te horen dat de vacature waarvoor Willem aangenomen was nog een maand op de website van de universiteit moest staan voordat er vervolg stappen ondernomen konden worden. Uhm, oké… Officiële procedures noemen ze dat.
De maand leek voorbij te kruipen waarna we te horen kregen dat Willem verschillende aanbevelingsbrieven van professoren, of andere mensen waarmee hij samengewerkt heeft, moest opsturen. Het was half december en de kerstvakantie begon bijna. Iedereen is druk met andere dingen. Lekker dan. Begin januari kregen we te horen dat ze eindelijk de laatste brief ontvangen hadden en verder gingen werken aan het aanmeldingsproces.
Radiostilte. Hoe lang kan zoiets duren? Ze hoeven toch geen honderden aanmeldingen te verwerken. Heb je al wat gehoord? Er is toch wel iemand bezig met je procedure? Vragen die ik wekelijks wel een paar keer stelde.
Gelukkig hoeven we niet met onze duimen te rollen
Tijdens al het wachten hebben we natuurlijk niet stil gezeten. We hebben gelezen over Singapore en zijn op zoek gegaan naar appartementen die ons aanspraken. Er zit overigens een groot verschil tussen verschillende appartementen, maar daar zal ik later in een ander blog nog op terug komen. Ook hadden we een hele discussie of we wel of geen makelaar moeten nemen. Het kost stiekem allemaal best veel geld. Over zowel de appartementen als het uitzoeken van de makelaar moeten we toch nog iets meer kletsen.
Ook ben ik begonnen met het sorteren van spulletjes. Diverse dozen geven de bestemming van de meest uiteenlopende spullen aan: Nederland, Singapore of verkoop/donatie. Door een onverwacht bezoek aan Nederland had Willem een kans om alvast spullen die kant mee op te nemen.
Deze keer kijken we wel wat nauwer. We merken dat we tijdens de eerste verhuizing veel spullen meegenomen hebben waar we totaal niks mee gedaan hebben. Dat gaat nu niet meer gebeuren!
Lees hier meer over hoe wonen in het
buitenland ons minimalistisch maakte
We zijn ook begonnen met contacten maken in Singapore. Social media is echt top hier voor. Op Facebook vond ik diverse groepen o.a. Nederanders in Singapore. Hier hebben we al verschillende vragen kunnen stellen en kregen we ook wat meer privé-contact met mensen. Willem leerde via zijn toekomstige werk weer mensen kennen die in Singapore wonen waar we vragen aan hebben kunnen stellen. Het is goed om al wat contacten te hebben als we net in Singapore aankomen. Ode aan het digitale tijdperk!
Gister was mijn laatste werkdag en nu loopt mijn verzekering af (ik ben verzekerd via mijn werk). Opnieuw de taak om een goede verzekering te zoeken voordat ik in Singapore een verzekering af kan sluiten. Dit kan ook pas als ik de juiste papieren ontvangen heb. We blijven lekker bezig zo…
Het verlossende woord!
Na wederom een maand radiostilte kreeg Willem eindelijk een email met het goede nieuws. Hij was officieel aangenomen en de email zat dan ook vol papierwerk wat doorgenomen en ondertekend moest worden. Gelukkig is Willem hier altijd snel in en werd het de dag erop opgestuurd waarna ons contactpersoon daar zei dat ze het proces voor de visa in gang gingen zetten. Eindelijk! Er lijkt wat vooruitgang in te komen. Eerst wordt natuurlijk Willems werkvisum geregeld en wanneer de overheid deze goedgekeurd heeft zal mijn ‘dependant’s pass’ goedgekeurd worden. Hopelijk lukt dat allemaal nog in de komende maanden en lopen we niet opnieuw tegen problemen aan. Soms wordt je echt wel moedeloos van al die bureaucratie.
We boeken alvast vliegtickets
Inmiddels werd het ook tijd om een vlucht te boeken naar Singapore. We hadden steeds de hoop dat de universiteit wat van de verhuiskosten zou vergoeden. Maar helaas daarvoor is de baan waarschijnlijk nog niet belangrijk genoeg. Willem had al maanden bepaalde vluchten online in de gaten gehouden. De prijzen wisselden enorm. Uiteindelijk in een goede periode geboekt en viel de prijs mee.
Van 14 t/m 25 mei maken we een cruise door de Caraïben samen met de ouders van Willem. Die komen naar Amerika voor het afstudeerweekend. De ochtend van 25 mei zetten we weer voet aan wal in Miami, Florida. We hebben ongeveer de hele dag de tijd om naar Fort Lauderdale (net ten noorden van Miami) te reizen en daar het vliegtuig in te stappen richting Dubai. Vanuit daar vliegen we direct naar Singapore.
Singapore lijkt aan de andere kant van de wereld te liggen vanuit de oostkust van Amerika. De minimale reistijd is ruim 23 uur. Wij zullen er zo’n 30 uur over doen omdat we een langere overstap hebben op Dubai. Hier willen we rustig in een hotel bijtanken en voorbereiden op de volgende vlucht.
Als alles goed gaat komen we die zondag in de middag aan en kan Willem ‘fris en fruitig’ op maandagochtend beginnen met werken.
Opnieuw goed nieuws
Een paar dagen geleden kregen we, veel sneller dan verwacht, te horen dat onze visa goedgekeurd waren. Joehoe! We hadden eerder te horen gekregen dat het maximaal 8 weken kon duren en soms zelfs langer. Ik zag het al bijna aankomen dat ik weer op een toeristenvisum Singapore in zou moeten (net zoals bij Amerika) en dan weer een hoop moest regelen. Maar gelukkig een flinke meevaller!
Nu even lekker genieten
Vandaag vertrek ik voor een weekje naar Nederland. Als ik terug ben hebben we nog twee weken om alle puntjes op de i te zetten, voordat we op vakantie gaan! We gaan een cross country roadtrip maken dwars door Amerika. Super leuk! Maar straks nog even flink aanpoten dus.