Wonen in Amerika

Afscheid nemen van Amerika: Saying goodbye is bittersweet

Inmiddels zitten we al drie weken in Singapore. Door alle drukte van de afgelopen weken ben ik helemaal niet toe gekomen aan het schrijven van updates. Zaken regelen begint hier nu gelukkig op zijn einde te lopen en daarom eindelijk wat tijd om wat op papier te zetten. In dit blog blikken we terug naar de afgelopen maanden die vol in het teken stonden van afscheid nemen van Amerika.


Afscheid nemen op het werk

Mijn vorige blog, klik hier om het te lezen, eindigde met de voorbereidingen op het afscheid nemen. Als eerste nam ik in februari afscheid op het werk. Onverwachts was het niet, ik had immers bij de sollicitatie al aangegeven dat ik een keer weer moest vertrekken. Ook had ik ruim van tevoren aangegeven wat mijn einddatum zou zijn, maar zoals op veel plekken, moest er op het laatste moment hals over kop nog sollicitatierondes plaats vinden. Ik moest deze nieuwe persoon namelijk nog inwerken. Uiteindelijk had ik hier maar twee weken de tijd voor.

Los van het feit dat iemand nieuws inwerken altijd vermoeiend is, zoog het deze keer echt alle energie bij mij weg. Ik wilde helemaal niet iemand inwerken. Het was mijn baan, de baan die ik super leuk vond. Het was best moeilijk deze door te geven aan een vreemd persoon, hoe aardig deze dame ook was. Het was niet alleen de stress van inwerken, maar ook familieproblemen en zaken regelen voor Singapore. Februari was daardoor best een zware maand.

Maar goed, op mijn laatste werkdag werd er een leuke lunch georganiseerd. Bijna iedereen eet dan samen en er werd volop gezellig gekletst. Het einde van een mooi hoofdstuk. Later ben ik overigens nog een paar keer terug op bezoek geweest om wat bij te kletsen. We verlieten Amerika niet meteen maar het was praktischer om niet meer te werken i.v.m. alle dingen regelen voor onze verhuizing.


De Siberische kou opzoeken

De dag na mijn afscheid op het werk vertrok ik voor een weekje naar Nederland. Jep, precies die week van de Siberische kou! Het was heerlijk om iedereen weer te zien en tijd met familie door te brengen. Die week zorgde er ook voor dat ik wat meer kon relaxen, ik had namelijk niet veel ingepland waardoor mijn zorgen en stress een stuk minder werden. Ik kon weer met een nieuwe blik dingen regelen voor Singapore.


Hard werken voor een roadtrip vakantie

Willem en ik hadden al een tijdje geleden besloten dat, mocht Willem eerder klaar zijn met afstuderen, we graag wat meer van Amerika wilden gaan ontdekken. Een laatste roadtrip door Amerika als het ware. Reizen vanuit Singapore naar Amerika is best prijzig. Toen eenmaal de datum bekend was waarop hij zou afstuderen, bleek dat dat we maximaal 6 weken zouden hebben om te kunnen reizen. Mits alles goed ging natuurlijk.

We hadden nog 2,5 week de tijd tot zijn afstuderen en Willem heeft ontzettend hard gewerkt Ook ik heb niet stil gezeten: Los van alle huishoudelijke taken op me nemen zodat Willem flink kon werken, moesten al onze spullen moesten verder uitgezocht worden en ook had ik een aantal meubels weten te verkopen aan collega’s. Er moest langzaam ingepakt gaan worden voor onze roadtrip en er moest van alles geregeld worden voor ons afscheidsfeestje (wat overigens erg leuk was ondanks dat ik daar enorm tegenop keek).

In de tussentijd kwamen we via onze huurbaas in contact met de nieuwe huurders. Ze hadden gehoord dat wij onze meubels verkochten en wilden graag een keertje komen kijken. We stelden voor dat wanneer ze alle meubels over zouden nemen ze de rest (borden, pannen, bestek etc.) erbij zouden krijgen. We spraken een prijsje af en binnen een half uur was het geregeld. Dit was echt een grote last van onze schouders, we hadden namelijk nog geen idee hoe we van onze meubels af gingen komen!


Eindelijk afstuderen

22 Maart was het eindelijk zover. Volgens mij had ik meer buikpijn dan Willem. Na diverse keren zijn afstudeerpresentatie geoefend te hebben, was het nu tijd voor de echte. Met een handje vol andere mensen luisterde ik naar de presentatie van Willem in een klein klaslokaal op Duke. Het ging stukke beter dan tijdens het oefenen! Na een korte vragenronde moesten we allemaal de kamer uit omdat de professoren nog gingen overleggen.

Hij was geslaagd, maar moest nog wel een aantal dingen verbeteren. Toch had Willem het lef om te vragen of dat ook tijdens het reizen gedaan mocht worden. Hij wilde natuurlijk geen dag missen, typisch Willem. Dat was geen probleem zolang het maar voor de afgesproken datum klaar was. Jeeej!

Dr. Willem van den Boom!


We gaan op reis

Een paar dagen na het afstuderen vertrokken we in onze Yaris richting San Francisco! Na veel wikken en wegen besloten we een cross country roadtrip te maken, de meest ultieme roadtrip in onze ogen.

De auto lag stampvol met kampeerspullen maar al snel kwamen we erachter dat er waarschijnlijk niet veel van kamperen zou komen. De eerste weken van de vakantie heeft Willem vrijwel elke avond nog hard gewerkt. Op campings hebben ze meestal slecht internet, waardoor we toch kozen voor een goedkoop hotel of motel. Ook wanneer hij niet aan het rijden was, zat hij achter zijn laptop te typen op de bijrijdersstoel.

Ondanks dat wisten we overdag toch 100% te genieten van onze welverdiende vakantie en hebben we het maximale uit de tijd gehaald. Onze dagen waren helemaal volgepropt met van allerlei leuks, slapen doen we later wel weer. 6 Weken lijkt super lang maar het ging ongelofelijk snel voorbij! We reden van Durham helemaal naar San Francisco (waar we onze auto verkochten) en hadden nog een korte vakantie op Hawaii.


Lees hier al onze blogs over onze cross country

roadtrip rondom diverse national parks!

Het eindpunt van onze reis, San Francisco!


Nog een paar dagen aanpoten

Voor we het wisten ging onze laatste week in Amerika in. Na onze vakantie hadden we 3 dagen om kleren te wassen en onze koffers te herpakken voor Singapore. Onze fietsen moesten nog verkocht worden en een hoop spul moest nog naar het goede doel gebracht worden. Dat was wel even aanpoten!

Maar zoals gewoonlijk verdelen we de taken: Ik bleef thuis voor het inpakken en Willem ging erop uit met een huurauto om andere zaken te regelen. Teamwork is echt key wanneer er dingen geregeld moeten wordend!


Willems afstudeerweekend

Op dag 4 kwam de familie van Willem naar ons toe voor het afstudeerweekend. De eerste dag van het weekend was er ‘s avonds de Hooding Ceremony. Alle PhD studenten die afstudeerden kregen hun ‘hood’ die omgedaan werd door de professor die de student door de jaren heen begeleid heeft. Ik bedoel dan ook álle Duke PhD studenten. En de statistiekafdeling was natuurlijk het laatste en ook Willems naam staat hier niet bij de B maar bij de V (van van den Boom, super vreemd). Het duurde ongeveer twee uur voordat Willem aan de beurt was. Als afsluiter was er gelukkig een lekker buffet.

De laatste dag van het afstudeerweekend, tevens onze laatste dag in Durham, was er de algemene ceremonie voor alle studenten die van Duke afstudeerden. Dit werd gehouden in het football stadion, buiten in de volle zon. ‘s Ochtends om 9 uur was het al 30 graden dus we zaten al vroeg te bakken en zweten. Gelukkig was er genoeg water en werden er snacks en waaiertjes uitgedeeld. Tijdens deze ceremonie sprak de Duke president, Vincent Price, een student en als kers op de taart Tim Cook, de CEO van Apple. Super leuk om hem een keer te zien!

Na de ceremonie was het tijd om naar een andere ceremonie te gaan, de Statistiek ceremonie. Deze was alleen voor statistiekstudenten die hun bachelor, master of PhD haalden. Wederom was er volop eten en drinken en werden al snel de diploma’s uitgedeeld. Omdat de helft van de studenten niet aanwezig was, was de ceremonie veel sneller afgelopen dan we dachten.

Willem krijgt een presentje tijdens de Statistiek ceremonie


Het afscheid is ineens hier

Vanuit de ceremonie gingen we terug naar ons appartement om om te kleden en de laatste dingetjes in te pakken voor Singapore. Toen was het tijd, de koffers gingen dicht en moesten we afscheid nemen van Durham. We gingen namelijk direct naar het vliegveld om op vakantie te gaan met zijn alle. Wow, wat deed dat ineens zeer en het was een groot contrast tot een paar uur geleden toen we nog Willems prestaties aan het vieren waren.

De maanden hiervoor heb ik me momenten erg gepikeerd en down gevoeld. En dan weer blij en vol vertrouwen in de toekomst. Een roller coaster aan emoties. Maar ondanks dat we wisten dat we weg moesten, deed het afscheid nemen zeer. Zeerder dan ik dacht dat het zou doen. En nu nog steeds. Ik was nog niet klaar met Durham en Durham nog niet met mij. Ja, ik zou er alles aan doen om langer te blijven, maar er was niets aan te doen. Er viel nog zoveel te leren, te doen en zien. Vriendschappen die nog verder ontwikkeld konden worden. Alles kwam ten einde. Misschien maar goed ook dat het op een hoogtepunt eindigde.

Terugkijken doe ik met veel plezier op de afgelopen 4 jaar in Amerika. Zo ontzettend veel geleerd en dingen gedaan die ik nooit had gedaan als ik in Nederland was gebleven. Tuurlijk kwam het met de nodige downs. Maar daar leerden we van en hesen elkaar weer op.

Durham zal voor altijd een speciaal plekje in ons hart hebben.

We gaan Bull City missen!!


Lees hier meer over onze
avonturen in Amerika

2 Comments

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *