Kings Canyon, Pinnacles en Yosemite National Park in Califorinië

Het vorige blog eindigde onderweg van Sequoia National Park naar Kings Canyon National Park. Deze twee parken liggen tegen elkaar aan en zijn dus gemakkelijk samen te bezoeken. Via de Generals Highway rij je zo de Kings Canyon Scenic Byway op. Alleen voor ons ging dit niet op… Het was namelijk pas april en veel wegen gaan in de zomer pas open. Het weer in de bergen was ook erg wisselvallig en we waren blij dat we überhaupt Sequoia National Park hebben kunnen bezoeken omdat er regelmatig nog sneeuw viel. De komende dagen zal het ook de vraag zijn of we het Yosemite National Park kunnen bezoeken of dat er teveel sneeuw ligt.

Kings Canyon National Park

De weg naar het mooiste stuk van het park was helaas afgesloten en zou pas over een paar weken open gaan. Balen! Maar het park bestaat uit twee gedeeltes. Het wordt in tweeën gesplitst door het Sequoia National Forest. Gelukkig was het andere deel van het park wel bereikbaar.

We reden naar het visitor center, wat op het punt stond om te sluiten, en wisten nog snel wat vragen te stellen. We werden verwezen naar de op een na grootste sequoia boom ter wereld: General Grant Tree. Deze boom is maar liefst 81,7 meter hoog en 1500 jaar oud.

Inmiddels begon het weer behoorlijk koud te worden en besloten we dat het wel welletjes was geweest. We genoten van onze reis terug naar lager gelegen gebieden. De bergen zijn echt prachtig!

Wel of geen Yosemite National Park?

We hadden een paar dagen terug al een hotel geboekt in Fresno, de Ambassador Inn, waar we twee nachten zouden blijven. We wilden namelijk zó graag naar Yosemite National Park maar de weersvoorspelling was niet al te best. De dag erop zou er sneeuw/regen vallen. Of het dan ijs wordt, tja dat is natuurlijk lastig in te schatten. Die avond belde we met de National Park services. We kregen een bandje aan de lijn met de weersomstandigheden, welke wegen er afgesloten waren en of je sneeuwkettingen nodig had.

Tijdens het plannen van de route had ik op willekeurige plekken ‘vrije’ dagen ingepland. Gewoon om rust te nemen of als er op een plek wat meer te zien was dat we dan een dagje extra hadden. Omdat we dus wat voor liepen op schema, gebruikten we een dag om niks te doen in Fresno. Het zou toch gaan regenen dus bleven we lekker binnen zodat we beide konden werken.

De hotelkamer was redelijk groot, met een bureau, zithoek en zelfs een mini keukentje met koelkast, wasbak en magnetron. De hele dag volgden we de weersomstandigheden die op hoger gelegen gebieden slechter werden maar op de lagere stukken, die wij gingen bezoeken, nagenoeg hetzelfde bleef. Fingers crossed!

Ijs en sneeuw

Tijdens het plannen van deze vakantie had ik NOOIT verwacht dat we dit park zouden kunnen bezoeken. We stonden vroeg op en checkten de weersomstandigheden nogmaals. Veel wegen waren gesloten door de hevige sneeuwval maar de weg door de Yosemite Valley leek gewoon open. We waagden het erop.

Hoe dichter we bij het park kwamen hoe meer de wegen gingen slingeren. De verwarming werd aangezet want het begon ook steeds frisser te worden. Voor we het wisten reden we niet meer door een groen bos maar was alles bedekt in een laagje sneeuw. De weg was overigens in perfecte staat. Het leek wel een sprookje.

Onze eerste stop was het super bekende Valley View uitkijkpunt. Voor het eerst sinds lange tijd moesten we weer onze winterjas aan. Dat was wel even wennen! De weg er naartoe had op behoorlijk wat plekken sneeuw en als je verder wilde rijden dan het uitkijkpunt dan had je ineens sneeuwkettingen nodig. Het uitzicht was natuurlijk fantastisch! Alle bomen wit, sneeuw op de bergen.

Via de Southside Drive reden we verder naar de volgende stop, Bridalveil Fall. Bij de waterval komen was nog niet zo makkelijk. Door de nevel die naar beneden viel was het pad spekglad! Een dikke laag ‘black ice’ had zich op het pad gevormd waardoor je niks in de gaten had en vrij gemakkelijk kan uitglijden. Het pad liep een beetje omhoog waardoor het nog moeilijker was om omhoog te komen. Maar het resultaat mag er zijn. De waterval was mooi!

Het smelt als sneeuw voor de zon

We reden door naar het visitor center voor wat meer tips aangezien er door de sneeuw en ijs nogal wat gesloten was, zo ook het Lower Yosemite Falls Trail, althans een deel ervan. Het water in de rivier was zo hoog door het smeltwater dat de rivier uit zijn oevers was getreden. We besloten toch tot aan dit stuk te lopen en weer om te draaien.

We reden verder naar een parkeerplaats om naar Vernal Fall te lopen. Een flinke wandeling waarbij we onze winterjassen uit moesten trekken. Het zonnetje scheen ook heerlijk en langzaam verdween de sneeuw.

Onderweg deden we ‘spot de waterval’. Door de smeltende sneeuw ontstonden er tientallen watervallen op de omliggende bergen. Met een blik op de waterval vanuit de verte vonden we het wel welletjes. Helaas zaten er teveel bomen voor de waterval om een fatsoenlijke foto te maken. De weg naar de andere watervallen was toch afgesloten dus waarom zouden we verder lopen?

We draaiden om en besloten onderweg om door te lopen naar Mirror Lake. We zouden zo een mooi rondje kunnen lopen terug naar de auto. Echter bleek het stiekem nog wel een heel eind te zijn. Ook de wandeling naar Mirror Lake was bergop en -af.

Inmiddels hadden we weer honger, maar het eten lag natuurlijk in de auto en zelf hadden we alleen mueslibars bij die we de hele vakantie al aten. Beh! We strompelden verder naar The Majestic Yosemite Hotel. Een historisch hotel (voor Amerikaanse begrippen) gebouwd in 1920. Een mooi sfeervol hotel waar we genoten van het heerlijke eten en goede service.

Na de late lunch namen we de shuttle bus terug naar de parkeerplaats om nogmaals naar het Valley View uitkijkpunt te rijden. Inmiddels was vrijwel alle sneeuw weg en we waren benieuwd hoe het er nu uit zag. Nou zo dus:

Wat een fantastische dag hebben we hier gehad. Jammer dat er zoveel gesloten was. Goede reden om nog een keer terug te gaan! Vanuit het park reden we richting de kust totdat we geen zin meer hadden. We kwamen uit bij het plaatsje Los Banos. Hier sliepen we in de Sun Star Inn. Wederom simpel maar goed genoeg voor een overnachting.

Pinnacles National Park

Het laatste National Park wat we aan zouden doen op het vasteland van Amerika is de Pinnacles, een wat onbekend park. Er was dan ook bijna niets te doen toen we in de loop van de ochtend aankwamen. Dit park heeft helaas geen route waarmee je dwars door het park heen kunt rijden. Het is dan ook echt een hike park. Je zult de auto uit moeten om iets moois te zien.

Zo gingen ook wij de auto uit om een flinke wandeling te maken. We parkeerden onze auto op de Bear Gulch parkeerplek en liepen via het Bear Gulch Trail en het Moses Spring Trail naar een grot. Hier kun je dwars door de grot lopen. De ranger zei dat we een zaklamp (of telefoon) mee moesten nemen want het was er soms erg donker.

We vonden het park zo mooi dat we besloten een grote ronde te gaan maken. We verbonden de Rim Trail, High Peaks Trail en de Gondor Gulch Trail om weer bij de auto uit te komen. Prachtig! En vrijwel geen andere toeristen!

Vanuit het park reden we voldaan naar ons hotel in Kings City, wederom een Motel 6. King City was de enige plek waar hotels beschikbaar waren. De volgende dag wilden we namelijk naar de Highway 1 rijden. Dit zou een prachtige route langs de kust zijn en we wilden nog graag een stukje mee pakken.

Ga hier door naar het volgende blog, Californië: Californië: Hwy 1 Pfeiffer Big Sur State Park tot Santa Cruz