10 Levenslessen die ik geleerd heb van wonen in het buitenland

Wanneer je langdurig op reis bent of enige tijd in het buitenland woont, maak je van alles mee. Je komt in aanmerking met verschillende culturen, bureaucratische problemen, eten wat je niet gewend bent en andere ziektekiemen. Je kunt wel nagaan dat je hier ontzettend veel van leert. Ik woon al sinds 2014 in het buitenland en kan wel zeggen dat ik het een en het ander heb meegemaakt. Het is moeilijk om dit in een artikel samen te vatten. Er is echt zó veel wat ik de afgelopen jaren geleerd heb. Toch een poging, mijn tien belangrijkste levenslessen die ik geleerd heb in het buitenland.

Materiële spullen zijn helemaal niet zo belangrijk

Dit is iets wat ik heel snel geleerd heb toen ik naar het buitenland vertrok, vooral als je maar 4 koffers hebt om je leven in te stoppen. Je moet kritisch zijn met wat je meeneemt. Vervolgens koop je ook niet veel, omdat je het niet meer mee kan nemen naar de volgende plek. In Singapore hebben wij ook een redelijk klein appartement met weinig (opberg)ruimte. Ik denk wel twee keer na voordat ik iets koop. We hebben er simpelweg geen plek voor. Ik merk dat ik ook veel blijer ben met wat ik heb. We hebben spullen die we echt gebruiken, geen troep. Shoppen doen we vooral wanneer we iets nieuws nodig hebben. Zo houden we geld over voor wat we het liefste doen, reizen!

Vrienden komen en gaan

Zowel in Amerika als Singapore komen en gaan ontzettend veel mensen. We zitten in een internationale omgeving met veel expats die ergens maar tijdelijk wonen. Hoewel je in een korte tijd hechte relaties opbouwt, zijn ze helaas niet altijd van lange duur. Afscheid kan moeilijk zijn. Inmiddels heb ik wel geaccepteerd dat mensen komen en gaan. Ondanks dat wil ik toch het meeste uit de relatie halen, de connectie aangaan en niet denken dat het uiteindelijk toch niks oplevert omdat iedereen (of wijzelf) weggaat. Zo werkt het gelukkig niet! Relaties in het buitenland zijn super waardevol. Ik denk nu ook veel beter na over de mensen die ik om me heen wil hebben. Geen tijd voor negativiteit of neppe mensen.

Daarnaast verwateren relaties ook die ik in Nederland had. Ergens had ik dit niet verwacht, maar na zoveel jaar is het bijna onvermijdelijk. Mijn leven is zo anders geworden. Het duurt even maar uiteindelijk heb ik dit ook kunnen accepteren.

Je ergens thuis voelen heeft niks te maken met een huis of plek

Deze vind ik altijd wel grappig. Wanneer we in Singapore naar ons appartement gaan zeggen we ‘we ga naar huis’ maar zeggen hetzelfde als we naar Nederland op vakantie gaan. Beide plekken zijn mijn thuis en ook waar we in Amerika gewoond hebben. Een thuis voor mij is niet één plek, het is meer een gevoel. Je voelt je ergens op je gemak, je kunt jezelf zijn. Ik heb nooit echt heimwee ervaren in het buitenland en pas me redelijk snel aan aan de nieuwe gewoontes van een land. Dat maakt het ook dat ik sneller mijzelf ergens thuis voel en plezier kan maken. Ik denk met de levensstijl die wij nu hebben dat dat ook wel een must is.

Je wordt geconfronteerd met je eigen cultuur

Een van de redenen voor mij om in het buitenland te wonen is om andere culturen te leren kennen. Ik vind dat echt heerlijk en blijf me soms verbazen hoe anders dingen er aan toe kunnen gaan. Automatisch ga je mee in de nieuwe cultuur. Je neemt dingen over die je toepast in je dagelijks leven. Schoenen bij de voordeur uit doen, lokaal eten koken, in Amerika gingen we overal naartoe in de auto, met stokjes eten (ook thuis) en spreken in de lokale slang.

Ondertussen (vaak onbewust) vergelijk je de nieuwe cultuur met je eigen cultuur. Je krijgt een spiegel voorgehouden. Hoe gedraag je je? Wat zijn je normen en waardes? Passen de waardes uit Nederland nog wel bij mij? Een groot leerpunt is dat je ziet dat dingen niet alleen maar op één manier gedaan kunnen worden. Andere culturen hebben een andere kijk. De covid-jaren zijn een goed voorbeeld. De omgang met covid en het beleid was totaal anders vergeleken met Nederland. Dat komt door de cultuur. Wij vonden het zo veel prettiger en waren blij dat we niet in Nederland woonden. Het kunnen ook kleinere dingen zijn zoals de Nederlandse directheid of het feit dat we altijd brood met kaas eten.

Je ontwikkelt meer dan dat je zelf in de gaten hebt

Cliché maar oh zo waar. In het eerste jaar dat ik in het buitenland woonde heb ik mijzelf echt leren kennen en kunnen ontwikkelen. Eenmaal buiten de Nederlandse grenzen kon ik echt dingen proberen en ondernemen die ik wilde. Niemand die zeurde ‘zou je dat wel doen?’ Ik gingen dingen doen voor mijzelf, die ik leuk vond en niet een ander. Ik kwam los van de verwachting die de maatschappij en iedereen van mij had. Met elke stap die ik zette werd mijn comfortzone groter. Ik heb belangrijke eigenschappen ontwikkeld zoals meer geduld, leren omgaan met stress en weet dat ik veel sterker ben dan ik denk. Oké, dit klinkt veel makkelijker dan dat het was!

Het grappige is dat ik door deze ontwikkeling denk dat er twee Karins op de wereld zijn. De Karin die in 2014 vertrokken is, voor veel mensen in Nederland is die Karin nog steeds hetzelfde, en de werkelijke Karin in Singapore. Ik heb altijd het idee dat als ik in Nederland ben ik mijzelf moet gedragen als de Karin die destijds vertrok. Dat is de verwachting die mensen hebben. Niet iedereen weet hoeveel ik veranderd ben. Super stom natuurlijk. Interessant is dat ik het hier met andere expats over gehad heb en zij ervaren precies hetzelfde!

Wonen in het buitenland is niet altijd alleen maar leuk

Soms vraag ik me af waarom ik mijzelf vrijwillig zoveel stress geef. Wonen in het buitenland is echt niet alleen maar rainbows en butterflies. Omdat wij in een expatomgeving leven moet om de zoveel tijd onze werkvisums, het huurcontract en werkcontract opnieuw vernieuwd worden. Zo veel onzekerheid of alles nog wel door kan gaan. Zo niet dan moeten we asap vertrekken… Goed, zo gaat het leven nu eenmaal in Singapore. Langzaamaan leer je daar beter mee omgaan. Maar wat een feest als het weer geregeld is voor 2 à 3 jaar. Even ademen en nergens over nadenken!

Daarnaast moet je ook continu blijven werken. Hiermee bedoel ik geen baan maar wel nieuwe vrienden zoeken/maken, erop uit blijven gaan, omgaan met de dagelijkse sleur en continu uit je comfortzone stappen. Dit is best vermoeiend en soms niet altijd even makkelijk. De minder leuke kanten van het leven zijn hier ook gewoon.

Niemand begrijpt je levensstijl

Dit is er ook zo een. Veel mensen vragen zich nog steeds af waarom wij zo lang in het buitenland wonen en wanneer we nou eens terug komen. Dit is mijn leven, mijn thuis, precies hetzelfde als wat jij in Nederland hebt. Het is echt niet anders hoor!

Ook kan je geen negatieve ervaringen hebben in het buitenland of een momentje hebben dat je iets mist vanuit Nederland. ‘Dan had je maar niet moeten verhuizen of in Nederland moeten blijven wonen.’ Ik heb dan altijd meteen spijt dat ik iets vertel. Het punt wordt totaal gemist en vaak word je ook nog een schuldgevoel aangepraat. Eigenlijk kun je hier alleen maar over praten met andere mensen die ook in het buitenland wonen. Zij begrijpen precies waar je doorheen gaat en wat je voelt. Soms wel lastig als je ook ervaringen wilt delen met mensen thuis.

Angst zit alleen maar in je hoofd

Nee dit zeg ik niet omdat ik bijna beter ben van mijn angststoornis. Dat was toch wel een graadje erger. Dat angst in je hoofd zat, wist ik voorheen ook al. De what-if’s en de might-be’s. Wat als ik geen nieuwe vrienden kan vinden? Wat als we niet genoeg geld verdienen? Wat als we ontslagen worden? Wat als…

Ja deze gedachtes heb ik heeeeeel veel gehad. Heel normaal natuurlijk. Langzaam leer je er beter mee omgaan als je ziet dat die negatieve gedachtes niet uitkomen. Het is altijd spannend om nieuwe dingen te leren of buiten je comfortzone te stappen. Verandering is niet altijd fijn in het moment, maar vaak wel gewoon goed. Je leert er zo veel van. Ik ben blij dat ik niet teveel naar deze angst geluisterd heb. Anders zou ik echt heel veel toffe dingen gemist hebben.

Het leven thuis gaat gewoon door zonder jou

Vooral in het begin is deze bewustwording confronterend en soms moeilijk mee om te gaan. In groepsappjes worden allemaal leuke dingen gepland, dingen waar wij niet bij kunnen zijn, gezellige etentjes, uitstapjes met familie, verjaardagen etc. Soms trouwen mensen of worden er baby’tjes geboren. Ook de minder leuke dingen gaan door zoals iemand die overlijdt. Ook hier kun je niet altijd bij zijn. Dat zijn wel de extreem moeilijke momenten van ver weg wonen. Tegenwoordig zijn we de gangbare dingen wel gewoon, maar toch steekt het soms, een kleine gedachte, “ah dat was wel gezellig geweest om ook bij te kunnen zijn.”

Alles komt goed, zo niet dan toch

We sluiten de lijst af op een positieve noot. De afsluiter is een enorme cliché. De afgelopen jaren werden er zo veel curve balls naar mij toegegooid dat ik soms niet wist of het nog goed zou komen. Natuurlijk doet het dat! Het is een proces van acceptatie, creatief zoeken naar een oplossing en soms om hulp vragen (ook dit is echt een must om te leren!). Uiteindelijk komt er altijd wel iets voorbij wat de situatie goed maakt ook al is dat misschien niet zoals je in eerste instantie in gedachten had.

Wij zitten nu ook in zo’n vervelende situatie. We willen graag op de plek blijven wonen waar we nu zitten, maar het nieuwe werkcontract van Willem is nog niet rond. We weten niet voor hoeveel jaar dit verlengd wordt. De huurbaas wil het nieuwe contract asap ondertekend hebben. We weten niet of we 1 of 2 jaar moeten ondertekenen. Gelukkig heeft de makelaar dit opgelost door een extra clausule toe te voegen zodat we meer beschermd worden en het contract eerder op kunnen zeggen. Zie je wel, alles komt goed!